Malarz z rodziny szlacheckiej

Aleksander Rycerski – polski malarz i konserwator obrazów.

Z życiorysu

Pochodził z arystokratycznej rodziny. W roku 1844, jego ojciec, Jan Kazimierz, zajmował stanowisko urzędnika. Matka, Julianna z Zawadzkich, również była częścią tej rodziny.

Po ukończeniu gimnazjum w Radomiu, Rycerski dołączył do Szkoły Sztuk Pięknych w Warszawie w 1844 r., gdzie studiował do 1848 r. Jego nauczycielami byli Ksawery Kaniewski i Rafał Hadziewicz, a współuczniowie to m.in. Wojciech Gerson, Ignacy Gierdziejewski i Franciszek Kostrzewski. Po uzyskaniu dyplomu, osiedlił się w Warszawie w 1849 r. W tym samym roku, mecenas sztuki Tomasz Zieliński zaprosił Rycerskiego, Gersona i Marcina Olszańskiego do Kielc. Podczas pobytu u Zielińskiego, Aleksander Rycerski kopiował i renowował obrazy z kolekcji. Pozostawił także szkice.

Jego prace obejmowały głównie tematykę religijną, portrety oraz sceny rodzajowe przedstawiające różne typy ludzkie. Ponadto, zajmował się pracami konserwatorskimi, głównie w kościołach.

W 1858 r. Rycerski był jednym z głównych inicjatorów powstania Towarzystwa Sztuk Pięknych, a po jego utworzeniu został jego członkiem rzeczywistym. Brał udział w kilku wystawach krajowych.

W czasie Powstania Styczniowego, wziął udział, a po jego upadku wyemigrował do Francji, osiedlając się w Paryżu. Tam malował obrazy pod wpływem Delaroche'a, z których jedno, "Rozpustny Rzymianin", zostało wystawione na Salonie Paryskim.

Aleksander Rycerski zmarł w Paryżu i został pochowany na Montmartrze. Później jego szczątki przeniesiono na cmentarz Les Champeaux w Montmorency.

Twórczość

Tworzył głównie obrazy o tematyce sakralnej, jak i portrety. Był także konserwatorem zasłużonym dla wielu świątyń.